Kościół Świętego Józefa w Raciborzu – rzymskokatolicki kościół parafialny w Raciborzu, w województwie śląskim. Należy do dekanatu Racibórz diecezji opolskiej.
Mieści się przy ulicy Gdańskiej, w dzielnicy Ocice.
Świątynia została wzniesiona w stylu modernistycznym w latach 1937-1938 według projektu nyskiego architekta Felixa Hinssena. Budowę prowadził ksiądz prałat Carl Ulitzka, proboszcz parafii św. Mikołaja. Budowa została sfinansowana z datków wiernych i dzięki ofiarności kardynała Adolfa Bertrama. Budowla poświęcona w dniu 23 października 1938 roku przez księdza Ulitzkę[1]. Konsekrowana w dniu 29 maja 1939 roku przez kardynała Adolfa Bertrama[2]. Pierwszym proboszczem nowej parafii powstałej w 1941 roku został ksiądz prałat Bernhard Gade. W kościele są odprawiane nabożeństwa po polsku i niemiecku. Świątynia będzie remontowana do września 2013 roku. Parafia otrzymała na ten cel finansowe wsparcie od władz miejskich[3]. W styczniu 2012 roku została wpisana do rejestru zabytków. Parafianie zamierzają w kościele ufundować tablicę pamiątkową ku czci obydwóch prałatów.
Po pierwszej wojnie światowej miasto Racibórz stało się właścicielem majątku położonego w południowo – zachodniej części miasta. W trakcie ówczesnych dążeń do tworzenia osiedli robotniczych, kierownictwo miasta zdecydowało się rozparcelować większą część w/w
majątku i wybudować na tym obszarze skromne domki dla ubogiej ludności robotniczej. Zaprojektowane osiedle robotnicze było położone po jednej i drugiej stronie folwarku , który ze swoimi zabudowaniami mieszkalnymi i gospodarczymi nosił nazwę Ocice Zamek.W roku 1932 rozpoczęto budowę pierwszej części osiedla wzdłuż szosy wiodącej do Opawy. Ta pierwsza część osiedla, nosząca nazwę Stadtrandsiedlung (osiedle na peryferiach miasta) była w ten sposób pomyślana, że późniejsi mieszkańcy domów pracowali przy ich budowie i po ich wykończeniu otrzymywali dom z przylegającym wielkim ogrodem (1400-1700 m2) na własność po spłaceniu zaciągniętego kredytu (kredyt ten spłaciła do 1945 roku tylko część zasobniejszych rodzin, a prawo własności wszystkim zamieszkującym udzieliło miasto zgodnie z przepisami prawa polskiego dopiero po wojnie).
Styl architektoniczny wszystkich domów został jednolicie ustalony. Domki były bardzo skromne tzw. bliźniacze, bo każdy dom podzielony był na dwie części. Każda z nich przeznaczona została dla jednej rodziny.
W roku 1934 przystąpiono do budowy drugiej części osiedla Ocice zwanej Neulandsiedlung. Charakter tej części osiedla był inny niż pierwszej. Mieszkańcy nie mieli stać się właścicielami domów, lecz wyłącznie lokatorami, także ogród miał już tylko 200 m2. Mieszkańcy to przeważnie rodziny wielodzietne, wśród nich sporo mających aż po dziesięcioro dzieci.
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82_%C5%9Bw._J%C3%B3zefa_w_Raciborzu
http://www.parafiaocice.pl/hist.htm